Joker (Joacquin Phoenix)

Ο Joker του σπουδαίου και τρεις φορές υποψήφιου για Όσκαρ πρωταγωνιστή Χοακίν Φίνιξ και του ευφυούς δημιουργού Τοντ Φίλιπς απέσπασε τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία, κατοχυρώνοντας μία θέση στην οσκαρική κούρσα.

Υπόθεση: Πάντα μόνος ανάμεσα στο πλήθος, ο Άρθουρ Φλεκ (Χοακίν Φίνιξ) αναζητά να συνδεθεί. Καθώς περιφέρεται στην εχθρική Γκόθαμ, ο Άρθουρ φοράει δύο μάσκες. Τη μία τη βάφει ο ίδιος στο πρόσωπο του κάθε πρωί που δουλεύει ως κλόουν. Τη δεύτερη δεν μπορεί να τη βγάλει ποτέ. Είναι η μεταμφίεση που κρύβει τη μάταιη προσπάθεια του να γίνει μέρος του κόσμου γύρω του και όχι απλώς ένας καταπατημένος άντρας. Ορφανός από πατέρα, ο Άρθουρ έχει μία αδύναμη μητέρα, που τον φωνάζει Happy, το παρατσούκλι που του καλλιεργεί ένα μόνιμο, σπασμωδικό χαμόγελο για να κρύψει τον πόνο μέσα του. Αλλά, κάθε φορά που τον περιγελούν, αυτός ο κοινωνικά απόβλητος άντρας εκτροχιάζεται ακόμα περισσότερο.

Πρόκειται φυσικά για μια από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς. Είναι παράξενο ότι αυτή η ταινία προέρχεται από τον Todd Phillips, τον άνθρωπο που στο παρελθόν σκηνοθέτησε τρία Hangover, έφτιαξε ένα ντοκιμαντέρ για τον GG Allin και συνεισέφερε στο σενάριο του Borat. Κι είναι ακόμα πιο παράξενο που ο σκηνοθέτης κι ο σεναριογράφος των Hangover κατέληξαν να φτιάχνουν δύο πράγματα που καθορίζουν σε τόσο μεγάλο βαθμό το πολιτισμικό περιβάλλον του 2019, με τον Craig Mazin να δημιουργεί το τηλεοπτικό Chernobyl. Το Joker είναι μια ταινία μεγάλη, τρομερά έντονη, σημαντικότατη, η οποία θα συζητηθεί πολύ αισθητικά και πολιτικά, η οποία πιθανώς θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε κάποια πράγματα πλέον στο μαζικό σινεμά.

Ας ξεμπερδέψουμε με το στοιχειώδες: χωρίς τον Joaquin Phoenix, το Joker δεν θα ήταν τίποτα. Δεν θα λειτουργούσε. Δεν θα κατάφερνε να κολλήσει. Η ερμηνεία του έχει πολύ λιγότερα κοινά με τις προηγούμενες εκδοχές του supervillain στην οθόνη και περισσότερα με τους ρόλους του Phoenix στις ταινίες του Paul Thomas Anderson, τους αποσυντιθέμενους άνδρες του The Master και του Inherent Vice. Εδώ, νιώθεις το βάρος της προαναφερθείσας μυθολογίας και του αντικειμενικού context της ταινίας σε κάθε κίνηση, χειρονομία, έκφραση του Phoenix. Κι όμως την ίδια στιγμή εκείνος καταφέρνει και τα αποτινάσσει από πάνω του με τόση σιγουριά και θράσος που μόνο ένας τέτοιος ηθοποιός μπορεί να κατέχει. Ο Joker του Phoenix είναι τρομακτικός, τρομακτικότερος από κάθε άλλη φορά, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ένας άνδρας σε κατάρρευση – ψυχική, συναισθηματική, κοινωνική, ιστορική. Με την απώλεια και την ανάκτηση του ελέγχου να αποτελεί κεντρικό στοιχείο της αφήγησης του Joker, ο Phoenix μοιάζει να έχει τέτοιο σωματικό και διανοητικό command της ερμηνείας του που καταλήγει από μόνο του τρομακτικό. Δεν είναι απλά ένας μείζον ρόλος. Είναι μια αξιοθαύμαστη performance.

Πηγή: https://luben.tv/nerdcult