Ο Σταύρος Κελέτσης αλλιώς… (φωτογραφίες από προσωπικό αρχείο)
Written by Μελίνα Ντισλιάν on 16/10/2020
Είναι ένας από τους ανθρώπους που μάχεται καθημερινά για τα συμφέροντα του Νομού Έβρου, οι πολίτες του οποίου τον εξέλεξαν με τη Νέα Δημοκρατία, εκπροσωπώντας μας στη Βουλή.
Γνωστός στους πολιτικούς κύκλους για τη ρητορική του δεινότητα, γνωστός στο χώρο της μάχιμης δικηγορίας, ως δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω που δραστηριοποιείται στην Αλεξανδρούπολη.
Εργατικός, υπομονετικός, ισχυρογνώμων και με πείσμα, έχει καθιερωθεί από τη δεκαετία του 1990 στο πολιτικό προσκήνιο και σήμερα ήρθε η ώρα να τον μάθουμε και εκτός… Βουλής. Ο λόγος για τον Σταύρο Κελέτση…
Τα παιδικά χρόνια στη Νίψα, οι συχνές μεταθέσεις και οι φιλίες
Γεννημένος στην Αλεξανδρούπολη το 1965, έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στα Δίκαια, αφού σχεδόν αμέσως μετά τη γέννησή του, η οικογένειά του μετακόμισε εκεί. Ο πατέρας του, Δημήτρης Κελέτσης υπηρετούσε ως αστυνομικός και όπως ήταν αναμενόμενο, οι μεταθέσεις μπήκαν από πολύ νωρίς στη ζωή τους. Η μητέρα του Νίκη, ήταν εκεί σε κάθε νέο ξεκίνημα, για να ακολουθήσει το Σπήλαιο και στη συνέχεια η Νίψα, στην οποία και έμειναν μέχρι ο Σταύρος Κελέτσης να ξεκινήσει την 4η Δημοτικού. Ο ίδιος κάνοντας μία αναδρομή θυμάται πως: «Ο πατέρας μου υπηρετούσε στη Χωροφυλακή και όπως ήταν λογικό είχε αρκετές μεταθέσεις. Δίκαια, Σπήλαιο και μετά Νίψα. Εκεί έζησα και τα παιδικά μου χρόνια από τότε που μπορώ να έχω μνήμες. Οι πρώτες φιλίες στο Δημοτικό έγιναν στη Νίψα. Στην Τετάρτη Δημοτικού μετακομίσαμε στην Αλεξανδρούπολη, όπου και έμεινα μέχρι που πέρασα στο Πανεπιστήμιο, στο τέλος του Λυκείου. Θυμάμαι πως στα χρόνια του Γυμνασίου, ψηφίστηκε ο Νόμος που έκανε μεγάλες αλλαγές στην Παιδεία. Λίγα χρόνια νωρίτερα είχαν θεσπιστεί τα Μικτά Γυμνάσια, όπως αυτό που σπούδασα κι εγώ. Αγόρια και κορίτσια μαζί, ήταν μια προοδευτική απόφαση για τα δεδομένα της εποχής!».
Τα χρόνια της Δικτατορίας, τα μαθητικά και φοιτητικά χρόνια
Στα δύσκολα χρόνια της Δικτατορίας, η οικογένειά του ζούσε στη Νίψα και ο πατέρας του που υπηρετούσε στη Χωροφυλακή, καλούνταν να διατηρήσει τις κοινωνικές ισορροπίες. Ο Σταύρος Κελέτσης αναφέρεται στα χρόνια εκείνα, τονίζοντας τη στάση και τον χαρακτήρα του πατέρα του, λέγοντας πως: «Ήταν σίγουρα πολύ δύσκολα χρόνια. Ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος ήρεμος και δημοκρατικός και πάντα του άρεσε να κινείται με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργεί γέφυρες συμφιλίωσης ανάμεσα στους πολίτες. Όσο δύσκολο και αν ήταν αυτό εκείνη την περίοδο. Δεν ήθελε αντιπαλότητες και αυτό ήταν κάτι που με σημάδεψε, τόσο σαν άνθρωπο όσο και σαν πολιτικό».
Το μικρόβιο της πολιτικής, η επίδραση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη
Η πολιτική μπήκε από πολύ μικρή ηλικία στη ζωή του, αφού μόλις στα 15 του χρόνια, φαινόταν ότι θα ασχοληθεί με αυτό τον τομέα. Ήταν ήδη Πρόεδρος του 15μελούς Συμβουλίου στο σχολείο του, στα μαθητικά του χρόνια. Τον σημάδεψε η πολιτική αλλαγή που έγινε το 1981, με την αλλαγή του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. «Η έλευση του Αντρέα Παπανδρέου και η αλλαγή στην πολιτική ζωή της χώρας μας το 1981, με σημάδεψε. Και αυτό γιατί ενώ εγώ πίστευα σε μία φιλελεύθερη πολιτική και ο Αντρέας Παπανδρέου πρέσβευε το εντελώς αντίθετο. Τον θεωρούσα έναν σκληρό σοσιαλιστή, μαρξιστή και φυσικά δυνατό αντίπαλο. Ήταν μια πολωτική προσωπικότητα και επιδίωκε να κερδίσει τις εκλογές με κάθε τρόπο. Δημιουργούσε οξύτητες και αντιπαλότητα στα πλήθη, ενώ θα μπορούσε να πετύχει πράγματα με πιο ήπιο τρόπο. Για το λόγο αυτό στρατεύτηκα κατευθείαν στη νεολαία της Νέας Δημοκρατίας, πρώτα στην ΟΝΝΕΔ και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο στη ΔΑΠ. Τότε πρόεδρος στην ΟΝΝΕΔ ήταν ο Βασίλης Μιχαλολιάκος και με το που οργανώθηκα, ξεκίνησαν και οι πρώτες φιλίες, όπως με τον Γιώργο Βουλγαράκη και τον Κωστή Χατζηδάκη. Ήμασταν μία παρέα νέων με φιλοδοξίες και φιλελεύθερο πνεύμα. Όλα αυτά ήταν αρκετά για να μου δημιουργήσουν την πεποίθηση ότι θα ασχοληθώ με την πολιτική».
Και επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, ο Σταύρος Κελέτσης, αισθάνεται τυχερός που το ξεκίνημά του στην Πολιτική έγινε με τη συμμετοχή του στο Πολιτικό Γραφείο του Πρωθυπουργού: «Εκείνο που με σημάδεψε καταλυτικά, ήταν η θητεία μου στο γραφείο του Πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ήταν για μένα ένα φροντιστήριο στην πολιτική. Ο Μητσοτάκης ήταν το ακριβώς αντίθετο από τον Αντρέα Παπανδρέου… απεχθανόταν τον λαϊκισμό και προτιμούσε να λέει ωμά την αλήθεια στο λαό, ακόμα και αν ήξερε ότι έτσι μπορεί να έχανε τις εκλογές».
Η ασπρόμαυρη τηλεόραση, η εξορία του Καραμανλή και η κληρονομιά του πατέρα του
Αν ρωτήσεις τον Σταύρο Κελέτση ποια πολιτική προσωπικότητα τον σημάδεψε και ποιόν πολιτικό θαύμαζε μικρός, τότε η απάντηση θα βγει αβίαστα από τα χείλη του λέγοντας πως: «Μεγαλώσαμε με τη φωτογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ακόμα και τα χρόνια της Χούντας που ήταν εξόριστος στο Παρίσι. Ο πατέρας μου παρέμενε οπαδός του. Θυμάμαι πως είχε μια βαλίτσα κάτω από το κρεβάτι του, που σε μια εσωτερική τσέπη είχε τη φωτογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Όταν επέστρεψε και δημιούργησε τη Νέα Δημοκρατία και ως Πρωθυπουργός άρχισε να χτίζει το κράτος της Μεταπολίτευσης, τον θυμάμαι στην ασπρόμαυρη τηλεόραση να μιλά με τον ιδιαίτερο τρόπο που όλοι γνωρίζουμε και να με γοητεύει».
Ωστόσο εκτός
από τις ομιλίες του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο Σταύρος Κελέτσης θυμάται και κάτι
ακόμα… μία κληρονομιά που του άφησε ο πατέρας του και ακόμα και σήμερα κρατάει
βαθιά μέσα του:
«Ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος του διαλόγου. Προσέγγιζε τους ανθρώπους πάντα με
το χαμόγελο. Αυτή είναι η δική του κληρονομιά προς εμένα και την ακολουθώ
συνέχεια, τόσο στην πολιτική μου ζωή όσο και στην καθημερινότητά μου σαν
Σταύρος».
Το καταφύγιο της οικογένειας και η επιστροφή στην Αλεξανδρούπολη
Η πολιτική από μόνη της, αποτελεί ήδη ένα δύσκολο κομμάτι για να το διαχειριστείς στην καθημερινότητά σου. Ο ίδιος αποκαλεί την οικογένειά του καταφύγιο, στο οποίο βρίσκει την προστασία, την αγάπη και τη στήριξη που χρειάζεται, τονίζοντας πως: «Σίγουρα δεν είναι εύκολο να συνδυάσεις πολιτική και οικογένεια. Πόσο μάλλον όταν αυτή η οικογένεια αποτελείται από έξι διαφορετικούς χαρακτήρες, προσωπικότητες και φυσικά ηλικίες. Κάποιες φορές είναι πιο δύσκολο και από την ίδια την πολιτική… ωστόσο θέλαμε μία μεγάλη οικογένεια και την πήραμε συνειδητά αυτή την απόφαση με την Όλγα».
Ο ίδιος είναι υποστηρικτής του να επιστρέφουν τα παιδιά στον τόπο που μεγάλωσαν προκειμένου να δουλέψουν και να προσφέρουν σε αυτόν. Γι΄ αυτόν τον λόγο άλλωστε ο ίδιος πήρε την απόφαση να αφήσει την Αθήνα και να επιστρέψει στην Αλεξανδρούπολη με τη σύζυγό του:
«Όταν παντρευτήκαμε με την Όλγα ζούσαμε στην Αθήνα, Μετά όμως συνειδητά αποφασίσαμε να γυρίσουμε Αλεξανδρούπολη. Θέλαμε να φτιάξουμε εδώ την οικογένειά μας και να μεγαλώσουν εδώ τα παιδιά μας. Αν είναι εφικτό θα θέλαμε κάποια στιγμή όλα τα παιδιά που φεύγουν από τον Έβρο να επιστρέψουν εδώ και να προσφέρουν στον τόπο τους. Θέλουμε να δημιουργήσουμε πρόσφορο έδαφος προκειμένου να γυρίσουν εδώ και να δουλέψουν όλα τα παιδιά μας».
Το περπάτημα, ο Γιάννης Πουλόπουλος και… το τανγκό των Χριστουγέννων
Το καθημερινό του πρόγραμμα… έντονο και γεμάτο. Ταξίδια, συναντήσεις, συνεδριάσεις στη Βουλή και πάντα ένα μόνιμο άγχος να τα προλάβει όλα. Και μπορεί κάποιες συνήθειες να άλλαξαν τους τελευταίους μήνες λόγω COVID-19, ωστόσο κάποιες άλλες δεν μπορούν εύκολα να κοπούν: «Σίγουρα το τελευταίο διάστημα έχει αλλάξει η καθημερινότητά μου, λόγω της πανδημίας. Όταν είμαι στην Αθήνα ακολουθώ τη διαδρομή σπίτι – Βουλή, Βουλή – σπίτι και πάντα με το αυτοκίνητο. Στην Αλεξανδρούπολη μου δίνεται η δυνατότητα για να περπατάω. Είναι μία ασχολία που με ξεκουράζει και είναι απαραίτητη από κάποια ηλικία και μετά».
Όταν αποφασίσει να χαλαρώσει, ένα καλό βιβλίο θα είναι πρώτη του επιλογή, με τον συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη να είναι από τους αγαπημένους του:
«Τα βιβλία του με συγκινούν, γιατί έχουν πάντα πολλές και όμορφες αναφορές στην περιοχή μας. Το Τανγκό των Χριστουγέννων και Το τραίνο με τις Φράουλες είναι δύο αγαπημένα βιβλία του Ξανθούλη». Όταν πάλι θελήσει να… ταξιδέψει, θα ακούσει τον αγαπημένο του Γιάννη Πουλόπουλο, αφού θεωρεί τα τραγούδια του όμορφα και διαχρονικά. Άλλωστε και ο ίδιος έχει πει πως η δεκαετία του 1960, ήταν από τις πιο παραγωγικές από πλευράς μουσικής, τόσο σε ελληνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Ο Εθνικός, ο Χάρισον Φορντ και οι επισκέψεις στην κουζίνα
Ο ελεύθερος χρόνος του είναι σίγουρα πολύ περιορισμένος, γι΄ αυτό τον λόγο προσπαθεί να τον εκμεταλλευτεί όσο γίνεται καλύτερα. Αγαπημένος του ηθοποιός ο Χάρισον Φόρντ, με τον «Φυγά», να είναι ένα έργο που έχει ήδη δει πενήντα φορές. Σε ότι αφορά τις μαγειρικές του ικανότητες, βάζει τα γυαλιά σε πολλούς επίδοξους μάγειρες με τον ίδιο να παραδέχεται πως:
«Μου αρέσει να μαγειρεύω και μάλιστα προτιμώ συνταγές με λίγα και καλά υλικά. Δεν μπορώ τα φαγητά που έχουν μέσα πολλά υλικά και σε μπερδεύουν γευστικά. Για το λόγο αυτό σπάνια θα φάω παστίτσιο ή μουσακά. Θέλω απλά φαγητά. Και αν μέσα σε αυτά περιλαμβάνεται και η μελιτζάνα, τότε ακόμα καλύτερα! Είναι ένα αγαπημένο λαχανικό, το οποίο μπορώ να μαγειρέψω με διάφορους τρόπους».
Όσο για τον αθλητισμό και τις ομάδες, δηλώνει Εθνικός Αλεξανδρούπολης και φανατικός Παναθηναϊκός.
Ο κύκλος της πολιτικής, τα μαθήματα και το νέο ξεκίνημα στα… 65
Μιλώντας κανείς με τον Σταύρο Κελέτση, αντιλαμβάνεται σχεδόν αμέσως την ηρεμία αλλά και την αποφασιστικότητα, όχι μόνο σε αυτά που λέει αλλά και σε αυτά που κάνει. Είναι ένας άνθρωπος συγκροτημένος, που ξέρει τι ζητάει από τη ζωή, ξέρει πως να το διεκδικεί και πάνω απ΄ όλα πως να το απολαμβάνει:
«Κάθε ηλικία έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και τις δικές της όμορφες στιγμές. Σε δέκα χρόνια από τώρα, που θα είμαι στα 65 μου χρόνια και θα έχει κλείσει ο κύκλος της πολιτικής για μένα, πρώτα ο Θεός, μπορεί να υπάρξει ένα νέο ξεκίνημα. Αν ξέρεις να εκτιμάς αυτά που έχεις και να τα απολαμβάνεις, τότε ακόμα και στα 65 σου χρόνια, πιστεύω πως μπορείς να δημιουργήσεις κάτι καινούριο και όμορφο».
Αν τον ρωτήσεις τι άνθρωπος είναι, θα σου πει ισχυρογνώμων, που πάντα όμως θα ακούσει τους άλλους, πριν κάνει στο τέλος το δικό του. Ευαίσθητος, κοινωνικός, πρόθυμος να ακούσει και να βοηθήσει τους άλλους, δεν φοβάται να συγκινηθεί αν αντιληφθεί στον χαρακτήρα του άλλου ευγένεια και ευαισθησία. Δύσκολα θα μετανιώσει για πράγματα που έκανε, αφού ακόμα και από τα λάθη του μαθαίνει και τα θεωρεί μαθήματα ζωής.
Οι εμπειρίες τον έχουν κάνει πιο δυνατό και τις κρατά σαν οδηγό για το μέλλον.
Αυτός είναι ο Σταύρος Κελέτσης…